O Santo Enterro visto por un costaleiro

O nervos escomenzan a asomar, está preto o momento da salida, vai entrando no camposanto e acércase as tumbas dos seres queridos,  i, en silenzo, reza unha oración, marcha apenado,  venlle a memoría os recordos dos anos en que todos disfrutaban deste día. Acércase ao trono da Cofradía do Santo Sepulcro da que el é cofrade, colócase no sítio asignado,  xa que,  acercanse traendo o corpo de Xesús pra botalo na urna que está enrriba do trono, silencio, e o que se escoita cando o están pondo, cerran a tapa de cristal, prenden as  luces, o capataz da a orden de salir, súben o trono e deixano pousar nos seos hombros, comenzando a andar, van pasando pola xente que está polos lados mirando pra urna, uns rezan outros santíguanse e outros contemplan a solemnidade con que marchan os costaleiros. El pon a mirada fija pra diante, decátase que o que o precede vai descalzo, de cando en vez pensa nas persoas polas cales se ofreceu a levar, rezando ou pra así coller máis forza pra aguantar o peso. A banda de música toca "La muerte no es el final", unha marcha fúnebre que transmite máis emocións, a cara ruborízase e , o trono escomenza a "bailar", a xente párase, mira, algunha chora, son os momentos  máis emotivos, desvía a cara da xente e bótase ollar pra diante, ten medo que se asome algunha bagua e...non quere. No medio da procesión escomenza a chover, ao principio esa auga alivia a calor que leva, despois xa e bastante o que chove, párase de andar por uns minutos, mentres deciden si acortar a procesión ou facer o percorido, preguntan e veñen a darlle a nova ao capataz decindo que se acortaba, firme o capataz contesta decindo que o Santo Sepulcro continúa o percorrido establecido, facendo con esta decisión  que continúe como estaba previsto, os centos de fieis siguen acompañando, logo de quince minutos escampóu nonchovendo máis, seguiron marchando en procesión transmitindo máis solemnidade por mor de que a chuvia os mollara,e a auga escorríalle pola cara abaixo, a xente asentaba coa cabeza aceptando a decisión do Santo Sepulcro, cada vez había máis fieis, eso daballe a el maís ánimos, xa que a pesar da chuvia  axente aguantóu. Sube o Santo Enterro buscando o  campo preto do Sepulcro,  a xente enche ambos lados, esperan a urna , o costeleiro mira prao chan, e noite pechada e avanza cara o Sepulcro, paran, esperan pola Dolorosa,  xa que San Juan , a Verónica e a Santa Cruz están facendo pasillo, ao chegar a Dolorosa quitan o corpo do Cristo envolto da urna e danllo aos encargandos de depositalo no Sepucro que está no alto do montículo. A urna vacía avanza coas luces apagadas cara o sítio de partida, os sentimentos e a dor escomenzan a aparecer, esa dor que unha vez acabado,  é menguado polos ánimos dos séus, que lles felicitan por la decisión tomada.