FISTERRA

Estaba case durmida

e as feras agardaban,

ian pouco a pouco levando

as cousas que ela gañara.

¡Apresa,apresa!,decían,

vamos que non se decata,

logo cando se desperte

non lle vai quedar xa nada.

Pero o que non sabían

esas feras malvadas,

era que dentro de ela

a xente a despertaba.

¡Desperta,desperta! Fisterra

levanta,e ponte en marcha,

que che queren levar todo

nome, historia e palabra.

¡Acougade un momento!

dixolle a xente,Fisterra,

¿elogo,os meus gobernantes

acaso,non me defendan?

Ata que nos te chamamos,

eles nin un chio deran,

ningun dos catro partidos

por aquí aparecera.

Pero aquí estamos nos

dende o castillo,asta a cerca,

pasando pola calle patres

e  tamén veñen da aldea.

Fixemos unha plataforma

boa, grande e con sentido,

e un lema por bandeira :

"Fisterra:Único Fin do Camiño".